Podróże i miejsca

Wyspa Gruinard, Szkocja, Wielka Brytania

Gruinard, niepozorna, licząca zaledwie 2 kilometry długości i kilometr szerokości wysepka leżąca w zatoce o tej samej nazwie, przez ponad cztery dekady stanowiła ważny i mroczny punkt na mapie Wielkiej Brytanii.

Podczas II wojny światowej, na przełomie lat 1941 i 1942, rząd brytyjski zdecydował się na przetestowanie tutaj wąglika jako broni biologicznej. W 1981 roku brytyjska prasa rozpisywała się na temat operacji intensywnego odkażania terenu przez "zespół mikrobiologów z dwóch uniwersytetów" wsparty przez lokalną społeczność - informatorzy donosili, że zebrano wówczas 300 funtów zatrutej gleby. Jednak nie cała ziemia z wąglikiem zniknęła z powierzchni wyspy Gruinard, grupa operacyjna celowo pozostawiła na wyspie symboliczną ilość skażonej gleby, by służyła do celów badawczych, ale też była przestrogą dla obojętnego na kwestię zagrożeń biologicznych brytyjskiego rządu. Tego samego dnia w parku naukowym Porton Down znaleziono zaplombowaną paczkę zawierającą skażoną wąglikiem ziemię. Kilka dni później podobny pakunek trafił do Blackpool, gdzie odbywała się konferencja Partii Konserwatystów. Po dokładnym przebadaniu nie potwierdzono podejrzeń, iż pakunek zawierał bakterię wąglika, jednak skład dostarczonej w nim ziemi był bardzo podobny do gleby pochodzącej z wyspy Gruinard. Dopiero pięć lat później wyspa Gruinard została spryskana 280 tonami formaldehydu, co miało ostatecznie uwolnić ją od zarodników.

W 1990 roku Gruinard ogłoszono miejscem wolnym od zagrożeń biologicznych, jednak nikt tak naprawdę nie wie, jak długo formaldehyd pozostaje trucizną. Póki co wiadomo jedynie, że od pięciu lat nie spotkano się z już z przypadkiem występowania na wyspie bakterii wąglika.